Co wiemy o chińskim horoskopie?

1. Legenda

Historia jednego z najstarszych horoskopów świata zaczyna się od legendy. Otóż Budda wezwał do siebie zwierzęta. 12 zwierząt karnie stawiło się w pałacu. Kolejność, w jakiej przybyli, określiła kolejność chińskiego zodiaku, a była ona następująca:
Szczur, Wół czasami znany jako Bawół, Tygrys, Królik choć w niektórych przekazach jest to Kot, Smok, Wąż, Koń, Kozioł lub Koza, Małpa, Kogut, Pies i na końcu dotarła Świnia.

2. Podstępne i cwane znaki chińskiego horoskopu

W trakcie podróży zwierzęta wykorzystywały swoje umiejętności i spryt. Niektóre działały nawet podstępnie. Na przykład Szczur, który wygrał wyścig, zrobił to tylko dzięki podstępności i oszustwu: wskoczył na na Bawoła i wygrał dosłownie o nos. Wąż, najwidoczniej także trochę podstępny, ukrył się na kopycie Konia, by przeprawić się przez rzekę. Kiedy dotarli na drugą stronę, przestraszył Konia i pokonał go w tym wyścigu. Smok okazał się honorowy i altruistyczny. To on z pewnością wygrałby te zawody, bo przecież mógł latać, ale zatrzymał się, żeby pomóc mieszkańcom wsi podczas powodzi. Potem zatrzymał się po raz drugi pomagając królikowi w przekroczeniu rzeki. Widząc, że mieszkańcy następnej wsi zmagają się z suszą znowu się zatrzymał i pomógł w sprowadzeniu deszczu.

3. A jak z chińskim horoskopem było naprawdę?

Prawdziwa historia chińskiego zodiaku jest znacznie mniej fantastyczna i trudniejsza do znalezienia. Ze znaków zapisanych na starochińskiej ceramice wiadomo, że zwierzęta zodiaku były znane w dynastii Tang (618-907 r.), z tak zwanego okresu Walczących Królestw (475-221 r. p.n.e). Z tych przekazów wiemy, że starożytni Chińczycy wierzyli, iż zwierzęta, które widnieją w chińskim horoskopie zostały przywiezione do Państwa Środka Jedwabnym Szlakiem przez Indie. Badacze tej kultury twierdzą, że ten horoskop jest starszy niż buddyzm i ma początek we wczesnej chińskiej astronomii, która wykorzystywała planetę Jowisz jako stałą, ponieważ jej orbita wokół Ziemi zamyka się w okresie 12 lat. Inni twierdzą jednak, że wykorzystywanie zwierząt w astrologii rozpoczęło się od koczowniczych plemion w starożytnych Chinach. Opracowali oni kalendarz oparty na zwierzętach, których używali do polowania i zbieractwa.

4. Chiński zodiak ma w sobie coś z konfucjanizmu

Przekonanie, że każdy człowiek i każde zwierzę ma jakąś rolę do odegrania w społeczeństwie idealnie pasuje do konfucjańskich wierzeń w hierarchiczne społeczeństwo. Wiara w zasady konfucjanizmu do dziś jest żywa nie tylko w Chinach, ale i w wielu innych krajach Azji wschodniej.

5. Urodziny dziecka, a horoskop chiński

Naukowcy Paula Yipa, Josepha Lee i Y.B. Cheung przeanalizowali liczbę urodzin dzieci w Hongkongu w poszczególnych latach. Okazało się, że liczba narodzin malała, gdy chiński horoskop nie miał w danym okresie właściwego dla rodziców znaku. Natomiast najwięcej urodzin nowych obywateli hongkonskiej metropolii miało miejsce w roku Smoka. Tymczasowy wzrost dzietności zaobserwowano w smoczych latach 1988 i 2000 r. Napisali. Jest to stosunkowo nowoczesne zjawisko, ponieważ ten sam wzrost nie był widoczny w roku 1976, który też był rokiem Smoka.

6. Praktyczny aspekt chińskiego horoskopu czyli spod jakiego znaku jesteś?

Chińskie znaki służą również praktycznemu celowi. Obywatele Państwa Środka z reguły nie pytają ludzi ile mają lat. Pytają o znak chińskiego zodiaku. A że cykl horoskopu wynosi 12 lat, to w ten sposób po aparycji konkretnej osoby, znaku i bieżącej dacie szybko obliczają wiek drugiej osoby.