Dla Wodnika nie ma ludzi, którzy byliby mu obojętni. On albo kogoś lubi, albo kogoś nie lubi. Dla niego coś jest czarne, albo białe. Nie ma kolorów pośrednich. Należy zauważyć, że przez życie człowieka spod znaku Wodnika przewijają się ludzie, którzy są przez niego skrzywdzeni. On zdaje sobie sprawę z tego, że źle uczynił, że ktoś przez niego cierpi i nie jest mu z tym dobrze. Czeka na okazję, aby wyciągnąć rękę do tej osoby i się pogodzić z nią. Jeśli się tego nie doczeka wówczas sam stara się stworzyć pozornie przypadkowe spotkanie.
Jedną z podstawowych cech Wodnika jest cierpliwość. Na swoją okazję potrafi czekać latami, a gdy w końcu okazja ta nadarzy się nie zastanawia się i chwyta ją w lot. Cierpliwość ta odbija się również na jego codziennym życiu. Dla dobra innych Wodnik może robić coś, na co nie ma ochoty i trwać w tym stanie bardzo długo. Nawet wtedy, gdy czuje się niedoceniany za włożony wysiłek nadal nie pozostawi tego, co rozpoczął. Gdy jednak sprawa dobiegnie końca, wówczas czuje się zwolniony z wszelkich obietnic i potrafi odmienić swoje życie o 180 stopni. Paradoksalnie - lubiąc stabilizację w jednej chwili zamyka za sobą jedne drzwi, a otwiera drugie do zupełnie innego świata. W ten sposób rozładowuje nagromadzone w sobie emocje.
Wodniki mają naturalną zdolność zawierania znajomości i utrzymywania ich przez długi okres. Dzieje się być może dlatego, że oprócz wrodzonej otwartości i braku większych zahamowań są osobami szlachetnymi, łagodnymi i szczególnie dla przyjaciół bardzo wyrozumiałymi. Co jednak najważniejsze to to, że Wodnik to taki ktoś z kim można „konie kraść”, jest do „bitki i do wypitki”, a także „do tańca i do różańca”.